‘ రవి వీరెల్లి ’ రచనలు

గ్లాసెడు గోర్వెచ్చటి ప్రేమను గటగటా తాగు
నీటిచిదుపల చెంపల్ని వాయించే చిలిపి స్లిప్పర్స్ తొడుక్కో
పొద్దున్న ఆకాశం విచ్చుకున్నట్టు స్వేదరంధ్రాలన్నీటినీ తెరిచిపెట్టు
నీకు తెలిసిన ఆ ఏడురంగుల్ని పుట్టపురాగ మరిచిపో
నిలువనీయని ఇంద్రియాలను వచ్చిపొయ్యే గాలికి వదిలెయ్యి
పెయ్యి తుడుచుకున్నాక తువ్వాల దులిపినట్టు మనసుని జాడించు
ముఖ్యంగా ఆ మూలకున్న చెత్తిర్ని అస్సలే మందలియ్యకు
అగడుపడ్డట్టు వెలుగునడుక్కునే కంటిచిప్పల్ని మూలకు బోర్లించి
కలల మడుగులో ఓడనడిపే చిన్నపిల్లోడి కంటిచూపుని అరువుతెచ్చుకో

అదిగో
ముత్యపు నీటి బిందెల్ని మోసుకుంటూ
అడ్డదార్లో ఆయాసపడుకుంటూ అదొస్తుంది చూసావా-
దానికిపుడు
దేహాన్ని కాయితప్పడవగా…
పూర్తిగా »

నిజాలనీడలెక్కడ నిద్రలేస్తాయోనని
సూర్యుడు కళ్ళు తెరవని రోజు-

ఎప్పుడూ ఆహ్వానించే గుడి తలుపులు
ముఖంమీదే మూతపడ్డ రోజు-

నిలువెత్తు నమ్మకపు ద్వజస్తంభం
చిన్న సందేహపు సుడిగాలికి విరిగిపడ్డ రోజు-

గణగణమని జపించే స్నేహపుగంటలు
ఒక్కొక్కటే తెగిపడ్డ రోజు-

ఎన్నో దు:ఖాల్ని సునాయాసంగా తోడి
అవతల పారబోసిన విశ్వాసపు బొక్కెన తాడు
పికిలి పోయిన రోజు-

కాలాలతో తిరస్కరించబడ్డ రోజు-

దారానికి ఎక్కించలేక
పువ్వుల్లేని దండలా
పూసల్లేని అబాకస్ లా
ఏ లెక్కల్లోనూ ఇమడని రోజు-

కనుకొలుకుల్లోంచి చివరి చినుకులా రాలి
దేహాన్ని దాటి
మనసులోయల్ని కోస్తూ
…
పూర్తిగా »

ముచ్చటించడానికి
వచ్చిన మిత్రులంతా
వీడ్కోలు చెప్పి
ఇప్పుడే వెళ్ళిపోయారు.

మంచాన్ని నిలబెట్టి
పెరట్లో పూలమొక్కలకి నీళ్ళుపోసి
పలకను తుడిపేసి..

ఉడుకుతున్న అన్నం వాసన
ఇంకా మనసుకి వేలాడుతూ ఉండగానే

ప్రభూ
ఇదిగో
వస్తున్నానుండు.

ఆకాశాన్ని డేరాలా వేసుకుని
చీకటి పుల్లల చితి మీద రోజుల్ని దహనం చేస్తూ
క్షణాల్ని మొక్కపొత్తుల్లా కాల్చుకుతింటూ
ఎవరు వీళ్ళు?!

ఆత్మల్ని మిణుగురు పురుగుల్లా మెరిపిస్తూ
దారిపొడుగునా పలకరింతల్ని చల్లుతూ
ఎవర్ని ఆకర్షిస్తున్నారు వీళ్ళు?!

ఓ రోజు దైర్యం చేసి దగ్గరికెళ్ళా.

దూరం నుండి చూస్తే ఒక్క గుంపుగా కనిపించే వీళ్ళు
పోశిస్తున్న పాత్రలు మాత్రం ఒక్క కథవి కావు.

ఎవరి కథ వాళ్ళదే!

కంటి పువ్వు మీద వాలింది.
ఉదయానిదో సాయంత్రానిదో తెలియని
సంధ్య.

ఇంకా పాలేర్లలా పనిచేయలేమని
నరాలన్నీ మొరాయించే వరకూ
నెత్తిమీదో, వీపుమీదో లేదా ఛాతీమీదో
మొయ్యాల్సిందే.
ఉత్తి బరువు మార్చుకోడానికి తప్ప
నోటికెప్పుడూ అందిరాలేదు
చేతులు.

లెక్కలన్నీ పూర్తిచేసుకుని
వెలుగుకలాన్ని చెవిలో చెక్కుకుని
ఎప్పుడూ పాడని పాటొకటి పాడుకుంటూ
నాతోపాటే చివరి కొండ దాటుతుంటాడు
మిత్రుడొకడు.

నాతో పుట్టి
నాలోనే పెరిగిన శత్రువొకరు
ఇక ఇక్కడ్నుంచి
నా బరువు తనే మోస్తానంటాడు.

ఇంకొకే ఒక్క
చిక్కటి అడవిలాంటి
చీకటి పొర
…
పూర్తిగా »

కనీకనిపించని దూరంలో ముడుచుకున్న మొగ్గలా కూచునుంటుంది.

కవ్విస్తుంది. ప్రేమగా లోనికి లాక్కున్నట్టే లాక్కుని విసిరి కొడుతుంది. మాట్లాడినట్టే మాట్లాడి అలిగి కూర్చుంటుంది.

దగ్గరికెల్తావు. బుజ్జగిస్తావు. నవ్విస్తావు. నవ్వుతావు. అర్థం చేసుకుంటావు. అపార్థం చేసుకుంటావు. హత్తుకుంటావు. విసుక్కుంటావు. ఆఖరికి భోరు.. భోరుమని ఏడుస్తావు. సూర్యమండలాలు యానిస్తూ, అందని హై ఫ్రీక్వెన్సీని కూడా ట్యూన్ చేసుకుని ఆలోచిస్తావు. చివరికి ఎట్లాగైతేనేం ఆ శతకోటి పెటల్స్ ఉన్న అందమైన పూవుని ఆసాంతం విప్పి ఆ సువాసనల్ని అనువదించి కాయితమ్మీద పెడతావు.

చదివి చూసుకుంటావు. పొంగి, పొర్లిపోతావు, మురిసి, ముసిరింతై, కరిగి, ఆవిరై తేలిపోతావు. అబ్బబ్బబ్బ… ఇంత అందమైన పీస్ ఇంతవరకు ఎవరూ రాసుండరు అనుకుంటావు.

ఎక్కడికి…
పూర్తిగా »

యుద్ధం ముగిసింతర్వాత
అక్కడేం మిగిలుండదు.
నెత్తురోడిన కత్తులు చీకటి ఒరల్లోకి
ఒద్దికగా ఒదిగిపోతాయి.
నుదుటి కుంకుమ చెరిపేసుకున్న ఆకాశం
దిగులు కాన్వాసుపై గీసిన ఒంటరి మేఘంలా
తీరం లేని శూన్యాన్ని ఈదుతూ ఉంటుంది.
మోరలెత్తి నుంచున్న శిఖరాలన్నీ
అదాటున లోయలుగా మారుతుంటాయి.
రెప్పల పిడికిట్లో చూర్ణం అయిన రంగులన్నీ
చీకటి ప్రవాహంలో కలిసిపోతుంటాయి.
ఒంటిమీద కంటి పడవలన్నీ తెరచాపలెత్తి
కలల అలల్లో తునిగిపోతుంటాయి.

ఆమె మాత్రం
ఎప్పట్లాగే
చీకటి పుల్లకు లోకాన్ని గుచ్చి
రేపటి నిప్పుకణికలమీద కాల్చడానికి
వ్యూహరచన చేస్తూంటుంది.

టేబుల్ మీద తెల్లకాయితం బోసిపోయి నెల రోజుల నుంచి అట్లాగే రెపరెపలాడుతుంది. డెస్క్ టాప్ మీద draft.docx, పదాలు వలసపోయిన ఖాళీ పోయెంలా పడుంది. ఎప్పుడూ రింగురింగులుగా నీ చుట్టూ తిరుగుతూ కబుర్లు చెప్పి, ఆలోచనకి ఓ రూపాన్నిచ్చి, పదాల పరదాలవెనక నవ్వుతూ ఫెడ్ అయ్యే సిగరెట్ పొగ, ఇప్పుడు ఏ ఆకారమూ లేని పొగ మంచులా ఏటవాలు కిరణానికి ఉరేసుకుంటుంది. ఒడ్డున పొద్దున్నే బయల్దేరాల్సిన Inspiration బొట్ చిల్లుపడి చల్లటి నీళ్ళను చిమ్ముతుంది. ఆలోచనలు గడ్డకట్టి నరాలు చిట్లిపోతున్నాయి. చిన్న చీమంత ఫాంట్ సైజుతో మొదలైన ఆ రెండు పదాలు ఏనుగంత ఎదిగి పెనుభూతమై కౌగిలించుకుంటున్నాయి.

“writer’s block”

కొండతల్లికి పిల్ల జాలులా పుట్టి, నడక నేర్చుకుని నదిలా మారి, కాసేపు రాళ్ళ కోతలు భరిస్తూ, కాసేపు హాయిగా పల్లాల మీదుగా కూడా పయనిస్తూ, ఎప్పుడూ సముద్రాన్నే పలవరిస్తూ ముందుకే వెళ్ళే నదిలా మనం రాబోయే కష్టాలను బేరీజు వేసుకుంటూ సుఖాలకనుగుణంగా గమనం మార్చుకుంటూ ముందుకు వెళ్తూనే ఉంటాము. కానీ, ఒకడుగు ముందుకు వేస్తే మొల్దారాన్ని పట్టి రెండడుగులు వెనక్కి లాగుతుంది జ్ఞాపకాల కొక్కెం. సాలిడ్ స్టేట్ హార్డ్ డిస్క్ లా చప్పుడు చేయకుండా జ్ఞాపకాలను క్రంచ్ చేస్తూ మెదడు మనల్ని వెనక్కి పంపి ఎదో ఓ పాత ట్రాక్ లోకి తోసేస్తుంది. ఇక ఆ ట్రాక్ లోనే తియ్యగా కూనిరాగం తీస్తూ, తిరుగుతూ, బయటికి…
పూర్తిగా »

శబ్దాలన్నీ వాటి వాటి గూళ్ళలో ముడుచుకున్నాక
దేహకమండలంలో కాసిన్ని నిశ్శబ్దపు నీళ్ళు నింపుకుని
నువ్వు నాటుకుంటూ వెళ్ళిన ఆ బుల్లిబుల్లి మాటల వెనకే
నువు నేర్పిన ఆ పాత మంత్రాన్నే కొత్తగా జపిస్తూ వెళ్తాను.

వెళ్తున్న దారిలో
నీ పాదాల గుర్తులు మాయమయినదగ్గర
నీ పరిమళం ఆనవాలు పట్టుకుని అయినా సరే
నాకు నేను కనిపించనంతవరకూ వెళ్తాను.

లోకం అంటే నచ్చక కాదు
శబ్దాలంటే ఇష్టం లేక కాదు
దూరాల్ని ఛేధించాలనీ కాదు
నువ్వేంటో కనుక్కోవాలనీ కాదు

వెళ్తూ వెళ్తూ నువు నాటుకుంటూ వెళ్ళిన ఆ చిన్ని మాటలు
…
పూర్తిగా »