గ్లాసెడు గోర్వెచ్చటి ప్రేమను గటగటా తాగు
నీటిచిదుపల చెంపల్ని వాయించే చిలిపి స్లిప్పర్స్ తొడుక్కో
పొద్దున్న ఆకాశం విచ్చుకున్నట్టు స్వేదరంధ్రాలన్నీటినీ తెరిచిపెట్టు
నీకు తెలిసిన ఆ ఏడురంగుల్ని పుట్టపురాగ మరిచిపో
నిలువనీయని ఇంద్రియాలను వచ్చిపొయ్యే గాలికి వదిలెయ్యి
పెయ్యి తుడుచుకున్నాక తువ్వాల దులిపినట్టు మనసుని జాడించు
ముఖ్యంగా ఆ మూలకున్న చెత్తిర్ని అస్సలే మందలియ్యకు
అగడుపడ్డట్టు వెలుగునడుక్కునే కంటిచిప్పల్ని మూలకు బోర్లించి
కలల మడుగులో ఓడనడిపే చిన్నపిల్లోడి కంటిచూపుని అరువుతెచ్చుకో
అదిగో
ముత్యపు నీటి బిందెల్ని మోసుకుంటూ
అడ్డదార్లో ఆయాసపడుకుంటూ అదొస్తుంది చూసావా-
దానికిపుడు
దేహాన్ని కాయితప్పడవగా చేసుకుని
లొంగిపో.
మొదటి ముద్రణ: తానా తెలుగుపలుకు, మే 2017
వీరెల్లి రవిగార్కి
నమస్తే
నమస్తే
మీ కవిత భావాత్మకంగా ఉందనడంలో ఎలాంటి సందేహం లేదు. అభినందనలు.
కానీ.. ఒక్క విషయం చెప్పదలచుకున్నాను. అదేమంటే .. “నీటి చిదుపల” అన్నారు మీరు. కానీ “చిదుప” పదాన్ని నీటికి ఉపయోగించరని/ప్రయోగించరని అనుకుంటాను.
అదొక్కటే నాకు అట్లా అనిపించింది. తతిమ్మాదంతా చాలా బాగున్నది.
ఇట్లా సూచించినందుకు మీరు మరోలా భావించవద్దని మనవి చేసుకుంటూ …
-థింసా
థింసా గారికి,
ధన్యవాదాలు!
‘puddle’ ని నీటిచిదుప అనొచ్చో లేదో తెలియదు. నీటిగుంట అని రాసి ఉండాల్సింది.
రవి వీరెల్లి గారికి,
నమస్తే…
‘పెయ్యి తుడుచుకున్నాక తువ్వాలు దులిపినట్టు మనసుని జాడించు’..!
ఎంత గొప్ప పోలిక! మీ కవిత ఆసాంతం మనసుని కట్టిపడేసింది. అభినందనలు.
మీ కవితలో కవితా ప్రవాహం కట్టలు తెంచుకుని పొంగి పొరలి పోవడం చాలా పరవశింప చేసింది.
మీకు సింప్లి హాట్స్ ఆఫ్..
-భాస్కర్ కూరపాటి.