దూరమైన అనుబంధంలో అపార్థంగా గుచ్చుకుని
అక్కడే మరణించిన రహస్యాన్నీ
ఎవరి కథలోనో పాత్రగా చతికిలబడి
అర్థాంతరంగా ముగిసిపోయిన సశేషాన్నీ
కొన్ని మాయదారి సాయంకాలాలు మోసుకొస్తుంటాయి

నల్లరాతి గోడల మధ్య ఇరుక్కున్న పదబంధాలతోనూ
కవితలో ఇమడడానికి కత్తిరించబడ్డ కవిత్వ శకలాలతోనూ
చీకటి ఉచ్చులు పన్ని
నెగడుచూపుల రాత్రుళ్లు వేటాడుతుంటాయి
బండరాతిమీద గుండె పగిలిన వర్షపు చినుకులై
కళ్ళు రెండూ చిప్పిల్లుతాయి

చెమ్మగిల్లిన ఆకాశంలోకి తూటాని విసిరి
వెనక్కివాలి ఊపిరిపీల్చుకున్న తుపాకీలా తేలికపడతాను

ఉదయాలన్నీ, షరా మామూలే
మాజిక్ ఫ్లూట్ సంచిలో వేసుకుని
మోహనగీతం విరజిమ్ముతూ
పగిలిన ముక్కలన్నీ పెద్దరికంతో అంటించుకుని
గుండెతడిని బతికించుకోడం కోసం
ఉక్కిరిబిక్కిరి పనిలో ఊపిరాడకపోవడం
ఎంత సుఖం!!

ఆత్మని తడిమే ఒక్క కవితకోసం వెంపర్లాట
ఏటిగట్లన్నీ నిరాకరించిన కన్నీటిపాట