నాన్నా
తొందరగా రా
ప్లేట్లో పలావు చల్లబడేట్టుంది
తొందరగా..
వొచ్చేప్పుడు
వీధిమలుపు కొట్లో జంతికలు మర్చిపోకు
కాస్తంత మద్యం తోడుతెచ్చుకున్నాలే
అవును,
అమ్మ పోయినపుడు నేనేడ్చానా
ఆర్నెల్ల వయసుగా..ఏడ్చే ఉంటానేమో
ఏమో
నవ్వైనా ఉండొచ్చు..
నువ్వేడ్చావా నాన్నా
అసలు నువ్వెప్పుడైనా ఏడ్చావా
ఏడిస్తే నిజంగా బాధ తగ్గుతుందా
తొందరగా రా నాన్నా..
బాధ తగ్గుతుందా ఏడిస్తే
నిజంగా..
నువ్వు నన్నెపుడైనా కొడితే ఏడుపంటే తెలిసేదేమో..
దొంగచాటుగా సిగరెట్ కాల్చినపుడో
పక్కింటమ్మాయికి ప్రేమలేఖ రాసినపుడో
పరీక్షలో తప్పి చెప్పకుండా దాచినపుడో
నీ జేబులోంచి నవ్వుతున్న గాంధీల్ని
బెల్టు షాపుకి బట్వాడా చేసినపుడో..
ఎప్పుడైనా
నువ్వు నన్ను కొట్టుండాల్సింది
ఏడుపంటే తెలిసేటట్టు
నొప్పంటే పరిచయమయ్యేట్టు
ఎంతసేపు నాన్నా..
బడిలో పాఠాలు చెప్పుకుని, నీ
పాత చేతక్ మీద ఊరిలో అందరినీ పలకరించి
శివాలయంలో ప్రసాదం తీసుకుని వొస్తున్నావా
రా తొందరగా..
సీసా సగం శూన్యమై..నా ఆలోచనల్లాగే..
అడిగేవాడివిగా ఎప్పుడూ
తలకు నూనె రాయమని..
నీళ్ళు మరుగుతున్నాయి స్నానానికి
నానా..
నీకేంకావాలో చెప్పు నా మొదటి జీతంతో
రాహుల్ సాంకృత్యాయన్నీ సార్త్ర్ నీ మోసుకొచ్చేయనా
బాలమురళినీ ఈమని నీ జుగల్బంధించనా
చెప్పు
చెప్పు నాన్నా
ఏడుపంటే తెలుస్తుంది ఇప్పుడే
నిశ్శబ్దంగా ఉండకిక..
నాన్నా
నీకెపుడైనా భయం వేసిందా
నాక్కాస్త భయాన్నీ వొంపవూ..
నటించే ధైర్యంకంటే ఏడిపించే భయమే కావాలిపుడు
నిన్ను మింగిన కాలం
త్రేన్చిన అరుపులింకా చెవులనొదలకుండా..
నువ్వూ పోతావంటే నేనసలు వొచ్చేవాడినేనా
నాన్నా
నీ చొక్కాజేబు తడుముతుంటే
ఆగిన నీ గుండె చేతికంటుతుంది..
నాన్నా
ఒక్కసారొచ్చి తీసుకుపొవా
ఆ చొక్కాని
వీలైతే నన్నూ..
రెడ్డి గారు
చాలా బాగుంధీ—
నాన్న ను చూడ క— గుర్తుకు రాక
నాన్న ఉంటే
తలుచు కుంటూ– కన్నీళ్ళు తెప్పించారు సర్
—————
బుచ్చి రెడ్డి గంగుల
నాన్నా
నీ చొక్కాజేబు తడుముతుంటే
ఆగిన నీ గుండె చేతికంటుతుంది. — Wah!
Touching one!
చాలా బాగుంది
వా….వ్! బాల్య౦ తలచని మనసు౦డదు.ఎక్స లె౦ట్ పోయిమ్…..బాగా నచ్చిన కవిత…..మీ కవితల్లో ఒక ప్రత్యేకత ఉ౦టు౦ది…….
truptiga undi vamsi garu. yedavadaniki kuda, ma tharamlo leni dhairyam ippudu mi daggara undi. Kannillao navvulu kalthi chesi bathikina pirikithanam madi. Thanq vamsidhar.
బాగుంది (“ఆడ వారి మాటలకు అర్ధాలే వేరులే ” సినిమాలొ కోట శ్రీనివాస్ కోసం , ఏడుస్తున్న వెంకటేష్ కనిపించాడు ..బాగా ద్రుష్యీకరించావు బాగుంది )
నిజంగా..
బాధగా
బాగుంది
నాన్నా నీ చొక్కా జేబు తదుముతుంటే
ఆగిన నీ గుండె చేతికంటుతోంది..:’(
ఓ సారొచ్చి తీసుకుపోవా
ఆ చొక్కానీ వీలైతే నన్నూ vamshee ji.. Kanneelanu kuripinche ghaadata nijanagaa… Maa naannani chudalanuni naakippudu.. Naannaa okkasaari raavuu ani edavalanundi…
వంశీ, కథనాత్మక కవిత్వం లో నువ్వు స్పెషలిస్ట్ వి. బాగుంది .Keep going
‘తల్లి, తండ్రి…ఇద్దరూ ఎప్పుడూ, ఎప్పటికీ అలాగే ఉండిపోవాలి.’ అనిపిస్తుంది.
అందులో ఏ ఒక్కరి లేమితో నైనా, మిగిలిన ఒకరూ తమ జీవితాన్ని నెట్టుకొస్తూ పిల్లలను సాకి పెంచారంటే ఆ అప్యాయత శిఖరాగ్ర స్థానంలోనే ఉంటుంది.
‘వీసా ‘ అనే కధతో మహేష్ శెనగల అనే ఒక రచయిత తండ్రి గురించి వ్రాసి కన్నీళ్ళు తెప్పించారు. ఆ తరువాత కవితతో మీరు…
నారాయణ గరిమెళ్ళ.
hmmmmmmmm
chalimpa chesaaru
thank you all..
చైతన్య స్రవంతి కథా శిల్పం అంటారు
కవిత్వానికి ఈ శిల్పాన్ని అన్వయించవచ్చా?
అలాంటి పని ఈ కవితలో వుంది కదా!
discuss cheste baaguntundi
జాన్ హైడ్ కనుమూరి గారు,ధన్యుణ్ణి మీకు నచ్చినందుకు.. ముందుగా మీర్నన్ను మన్నించాలి నా ఆలస్యానికి…మీరన్నది నిజమే..నాకు తెలిసినంతవరకూ ( నా వరకూ మాత్రమే) కవిత్వమైనా వచనమైనా ఆలోచనల అల్లికే.. ఆ అల్లికలో బిగి సడలడమూ, గజిబిజితనం పెరగడమూ ఆ కవి/రచైత ఆలోచన్ల సంక్లిష్టత మీదే ఆధారపడ్తుంది.. చైతన్య స్రవంతిలో కవికి స్వేఛ్చ ఎక్కువుంటుంది తాననుకున్నది చెప్పేయడానికి.. వచనకవిత్వం ఉన్నప్పుడు, కవిత్వ వచనం ఉండొచ్చుననే ఓ ధైర్యంతో ఆ శిల్పాన్ని ఆసరాగా తీసుకోడం జరిగింది ఈ “నాన్న చొక్కా” లో..
వంశీ,
మీరు తీసుకున్న చైతన్యస్రవంతి శిల్పం గురించి నాకు ఎటువంటి ఆక్షేపణాలేదు. అంతే కాకుండా అభినందనలు కూడా.
ఈ శిల్పం గురించి కవిత్వంలో ఎటువంటి చర్చ జరిగినట్లు నేను చదవలేదు. ఎవరైనా తెలిసినవారు చర్చిస్తారేమోనని అడిగాను
అక్షరం అక్షరం వేధనను మోస్తూ అధ్బుతంగా ఉంది..
Beautiful.
కవిత్వాన్ని ఉగ్గుతోనే తాగేసినట్లున్నారు..వంశీజీ మీరూ!