తల నిండా పూలు తురుముకుని
ఆకాశాన్ని ఆశగా చూస్తున్న చెట్టుని
ఏ పాట పాడమంటాం?
ప్రతి ఒంపులోనూ
రచించలేని రాగాల కువకువలే
ఒంటి నిండా మెరుపులద్దుకుని
పరుగెట్టే సెలయేటిని
ఏ ఆట ఆడమంటాం?
ఉరికే ప్రతి మలుపులోనూ
తెరకెక్కించలేని భంగిమలే
జీవితమంత పరుచుకున్న ఆకాశంలో
లెక్కించలేనన్ని పాత్రల్లో
ఎప్పటికప్పుడు మారిపోతున్న బ్రతుకు లిపి
నేర్చుకున్నదేదీ అక్కరకు రాని సమయాల్లో
కనుపాపల్లో గీసుకునే
ఆకాశ చిత్రం మాత్రమే
నన్ను కొత్తగా వెలిగిస్తుంది.
నేర్చుకున్నదేదీ అక్కరకు రాని సమయాల్లో
కనుపాపల్లో గీసుకునే
ఆకాశ చిత్రం మాత్రమే
నన్ను కొత్తగా వెలిగిస్తుంది.
nice..prasuna gaaru!
చక్కని కవిత!
సరళంగా.. అర్ధవంతంగా.. చాలా బావుంది!
కవిత బాగుంది.
“జీవితమంత పరుచుకున్న ఆకాశంలో
లెక్కించలేనన్ని పాత్రల్లో
ఎప్పటికప్పుడు మారిపోతున్న బ్రతుకు లిపి” నచ్చింది.