డైరీ

ఈ శీతాకాలపు ఉదయం

ఫిబ్రవరి 2015


ఈ శీతాకాలపు ఉదయం

ఈ శీతాకాలపు ఉదయం. రాత్రంతా మంచుముక్కలా బిగుసుకొన్న ఆకాశంలో కదల్లేని నక్షత్రాలు వెండితెరల కాంతిలోంచి జారుకొంటూ గడ్డిపరకలపై కన్నుతెరిచాయి. ఇక చాలనుకొంటూ కాంతిబాజా మ్రోగిస్తూ కనిపించనిచోటికి నిన్ను పిలుస్తూ మాయమయ్యాయి. ఈ ఉదయం తొడుక్కొన్న చలివస్త్రంలోంచి చెట్లు చల్లని పచ్చసిరాతో జీవితం కాగితమ్మీద కొత్తసంతకాలు చేస్తున్నాయి. మనుషులు సరే. ఎప్పట్లానే ప్రాణాన్ని పట్టుకోమంటే దేహాన్ని తాకుతూ, ఇంత బంగారుకాంతికీ రవంతైనా కరగని ఇనుపస్పందనలతో, మోసపోయామని తుప్పుపట్టిన పాటనే మ్రోగిస్తుంటారు. నువ్వూ అంతే. ఓ గాలితెర అన్నీ వదలి రమ్మన్నా వినకుండా, భాష వృధా అనుకొంటూనే, దానికి తొడిగిన లిపిని విప్పుతూ, మడతలు పెడుతూ నీదికాని ఆట మళ్ళీ మొదలుపెడతావు.

మళ్ళీ ఒక విరామం. దాన్లోకి…
పూర్తిగా »

కహా సే ఆయే బద్‌రా…

ఫిబ్రవరి 2015


కహా సే ఆయే బద్‌రా…

అద్భుతాలన్నీ తాత్కాలికాలేనని నమ్ముతాను కానీ అవి పునరావృతమూ అని ఖచ్చితంగా ఎవరూ చెప్పరెందుకనీ!? ఝూటా హీ తో సహీ, ఒక భరోసానెందుకివ్వరూ!?!?

నాకు తెలుసు.. ఈపాటికే వచ్చి ఉంటావనీ, గుప్పెడు గింజలు పోగేసి పెట్టి, అలసటగా ముడుచుకుని కూర్చుని ఉంటావనీ తెలుసు.. ముఖ్యంగా, నే వచ్చేదీ లేదీ తెలియడం నీకు చాలా ముఖ్యమని కూడా తెలుసు.
కానీ… ఇంకా ఏదో తెలియంది మిగిలుందనే చూస్తున్నా! వచ్చే ముందు ఇక్కడ దిగుడు బావిలో వెదుక్కోవాల్సింది ఇంకేదీ లేదని ఇంకోసారి ఖచ్చితంగా తేల్చుకోక తప్పదు!

అసలు ఎప్పుడైనా అనుకున్నామా!? ఇంత అందమైన ఊరిలో మనిద్దరం కలిసి ఒక ముచ్చటైన ఇల్లు కట్టుకుంటామని!

పూర్తిగా »

నేను, ఆమె, అక్షరాలు…

ఫిబ్రవరి 2015


నేను, ఆమె, అక్షరాలు…

మాట్లాడటానికి ఏమీలేక,  పుష్పించడానికి అవకాశం లేక, శూన్యంలా కుప్పగా పోయబడటాన్ని రాయడానికి అనుకూలమైన స్థితి అనుకుంటాను. నాలో మొత్తం దహించబడిన తర్వాత మసిబారిన మనస్సును కాగితం మీద గీస్తూవుంటాను. చితికిన గాయాలు స్రవిస్తుంటే జీవిస్తున్న అనుభూతిని అక్షరాలలో నింపుతుంటాను.రెప్పల మధ్యన ప్రశ్నలు జారిపోతుంటే పదాలుగా పేర్చి దాచుకుంటాను.వ్రాయడానికి వేదనకంటే గొప్ప ప్రేరేపణమేది?

ఆమె గురించి తప్ప నేనేదీ వ్రాయలేదు. ఆమెను చంపిన ప్రతీసారీ నా నుండి పుడుతూనే ఉంటుంది. పువ్వులు నలిగిపోయిన చోట, గాజు గది పగిలిపోయిన చోట ఆమె కోసం కవిత్వాన్ని లేపనంగా పూస్తూ ఉంటాను. ఇచ్చిపుచ్చుకోవడానికి ఏమీలేక గాయాలను ముద్దాడటమే ప్రేమించడం మాకు.రాత్రిని నింపుకున్న ఆమెపై నేను మాటనై చల్లగా కురుస్తుంటే…
పూర్తిగా »

ఆఖరి చూపు!

డిసెంబర్ 2014


ఆఖరి చూపు!

బస్ స్టాపులో నా ఎదురుచూపులకు తెర దించుతూ దూరంలో బస్సు. కళ్ళతో చకచకా ఫ్రేములు మార్చాలి. మొదట నెంబర్ ప్లేట్ పైన. “మెహదీపట్నం టు హయత్ నగర్”. తర్వాతి ఫ్రేమ్, ఫుట్ బోర్డ్ పైన. ఫర్లేదు, నెట్టుకుపోగలం. చివరి ఫ్రేమ్, బస్సులోని మధ్యభాగం. లోపలిదాకా వెళ్ళగలిగితే, నిలబడ్డవాళ్ళకి గాలి ఆడే అవకాశమూ వుంది.

తేరగా దొరకడానికి సిటీబస్సు సీటేమీ ఐఐటి సీటు కాదు. అది ఒక పూర్వజన్మ సుకృతం. అయితే సాధనమున పనులు సమకూరు ధరలోన అన్నట్లుగా అకుంఠిత దీక్షాదక్షతలకు అర చటాకు అదృష్టం తోడైతే సిటీబస్సు సీటూ సంపాదించగలం. దానికి కొన్ని టెక్నిక్కులు ఉన్నాయి.

బస్సు ఎక్కడంతోనే సీట్లలో కూర్చున్నవారి మొహాల్ని నఖశిఖపర్యంతం…
పూర్తిగా »

* M.J *

డిసెంబర్ 2014


* M.J *

నొప్పి కుట్టిన నొప్పికి దోమ కుట్టిన నొప్పి సమాదానం, మరి ప్రశ్నేది, చంపడమేనా.. దోమనా ప్రేమనా.. కళ్లకేదో అపసమ్యక్ దివ్యదృష్టి, పెదాలకంటిన మారిజువానా వాసనరుచి ముక్కుకంటించాకా, చేదు.. చేదుజిగట నలుపు చెంపలు, కాసేపు ట్రాన్స్ సంగీతంలోకి అనభ్యుదయ ప్రయాణం, ఉష్ణబిలంలోంచి పాకుతుంటే చిరిగిన మిధ్యాపాదాలు, నీ ముఖంలో నా ప్రతిబింబం మాంసమై మెత్తగా, టచ్ వుడ్, మేఘపు క్షణాలు తేలుతున్నాయ్ జలుబు చీమిడంటిన పరుప్మీద..
పూర్తిగా »

నెట్ వర్కింగ్ – అతనితో నా స్వగతం

నవంబర్ 2014


నెట్ వర్కింగ్ – అతనితో నా స్వగతం

రకరకాల రంగులు, కోణాలు, విశ్లేషణలూ, కోరిక యెక్క ఎన్నో రూపాలు, నేను ఇక్కడకి రాకముందు ఊహించను కూడా ఊహించనివి చూస్తుంటే ఆశ్చర్యంగా ఉంది. అన్నిటికంటే ఆశ్చర్యకరమైన విషయం - 'రేపు మనం చనిపోతే మన గురించీ, మన వ్యక్తిత్వాల గురించీ అందరూ ఏమని చెప్పుకుంటారో అని తెలుసుకోవాలకునే దుగ్ద. దాని కోసం ఇప్పటి నుంచే ప్రతివాడి దగ్గరా గొప్ప అన్పించుకోవాలన్న తాపత్రయం. కోరికకి ఇది మరో రూపం కదా?
పూర్తిగా »

యుద్ధానంతర దృశ్యం

నవంబర్ 2014


యుద్ధానంతర దృశ్యం

లాట్ కెన్ హాపెన్ డియర్. ఓ సునామీ కావలించుకుంటుంది, ఓ వెన్నెల కాల్చేస్తుంది గుల్ మొహర్ పూలదారుల్లో పాదముద్రలు. వణికే చేతులకు లిప్ స్టిక్ మరకలు చెప్పుకోటానికి చాలా ఉంటుంది, కిల్ మీ, హగ్ మీ, సేవ్ మీ. వేలి చివరలకు వెచ్చటి లావా స్పర్శ, గుండె పునాదులు తాకే తడిపెదిమలు, చెప్పుకోటానికి చాలా ఉంటాయ్. పోనీ, రానీ గాయాల్, వ్యధల్, కన్నీటి సంద్రాల్. నువ్వే కదా ఏదయినా, ఈజ్ బేబీ. గతంలో బతికే శలభం ఇది. అనుకుంటాం కానీ, అంతా ఫ్రస్ట్రేషనేం కాదు. తోటకూర కట్ట కూడా కావచ్చు. నాన్సెన్స్ న్యూసెన్స్ కలిస్తే వచ్చే దురదా కావచ్చు.
పూర్తిగా »

అనామిక

అక్టోబర్ 2014


అనామిక

ఎక్కడో పై పొరలను తడుముతూ, దొర్లిస్తూ, అల్పసంతోషిగా దాటేస్తూ నాలోంచి నాలోకే,దేనిలోకీ కాక,దేనికీ కాక సుషుప్తి నుంచి సుషుప్తిలోకే మరలిపోతూ తరచి చూడటం శ్రమ ఆలోచించడం శ్రమ కదలడం, బ్రతకడం, గాలి పీల్చడమూ శ్రమే! నువ్వెలా ఉంటావో ఇంతకాలానికీ కళ్ళెత్తి పూర్తిగా చూడనూ లేదు మనమధ్య గాలిని పక్కకు నెట్టి- నీ ఉచ్వాసను స్పర్శిస్తూ మునివేళ్ళతో నువ్విలా ఉంటావని ఆపాదమస్తకం తడిమి చూడలేదు అన్నాళ్ళ పరిచయంలోనూ అంత సాన్నిహిత్యంలోనూ ఒకప్పటి నిన్ను…
పూర్తిగా »

ఒక మనం

అక్టోబర్ 2014


ఒక మనం

ఒకసారి సంభాషించడం కూడా కష్టమే మన ముఖాలు ఒకరికొకరు అలవాటు పడిపోయాక
పొద్దున్నే లేవడం
న్యూస్ పేపరుతోనో
నీలపు రంగున్న ఆకాశంతోనో
మనం మాట్లాడుకుంటాం
మనిద్దరం అనుకుంటూనే ఉంటాం బోల్డు చెప్పుకోవాలని కానీ తెరచిన కిటికీ రెక్కలమే అవుతాం ఎప్పుడో తెరుచుకుంటాం ఒకరికొకరం
ఎదురుపడుతున్నప్పుడల్లా నీ ముఖంలోకి నా ముఖం చొచ్చుకుపోవడం
అంతర్లీనంగా నీకేదో నేను చెప్పాలనుకోవడం నువ్వు నాతో…

అప్పుడు ఇలా ఉంటాం
hey
హా చెప్పు

అదీ…
ఏంటి?
సాయత్రం అలా నడుద్దామా మనం ఒకసారి
ఒక smiley
గుండెలో జీర నాలో

ఇదేంటిప్పుడు…
పూర్తిగా »

సగంకాలిన సిగరెట్తో – ఓ సాయంత్రపు సంభాషణ

అక్టోబర్ 2014


సగంకాలిన సిగరెట్తో – ఓ సాయంత్రపు సంభాషణ

మేస్టారూ, జీవితానికర్ధముందంటావా?. గురూ, నిన్నే,
నటించింది చాలుగానీ నీకు విన్పించిందన్నాక్తెల్సు, చెప్పు
సగం కాలిన నీకే తెలీదా? అర్ధం లేదుకానీ విలువుంది.
ఇంటిగోడకు వేళ్ళాడదీస్కునే మిస్టిక్ మాడర్న్ ఆర్ట్ పెయింటింగ్లా,
ఫ్రెంచ్ సింబలిస్ట్ “మల్లార్మే” పోయెట్రీలా. అంతూ దరీ అర్ధముండదు, కానీ విలువైంది.
-మరెందుకీ బ్రతుకు? ప్రాణం అస్తిత్వం రెండూ ఒకటేనా!
చరాలకి మాత్రమే ప్రాణముంటుంది, చరాచరాలన్నింటికీ అస్తిత్వముంటుంది.
నాకునేనుగా అస్తిత్వాన్ని కలిగున్నా, ప్రాణం ఉండే ఉంటుందని నమ్ముతున్నా.
(ప్రాణమంటే చైతన్యమే అనుకుని) ఆలోచించలేవు కాబట్టి నీకు నువ్వుగా అస్తిత్వాన్ని కలిగిలేవు,
కానీ నువ్వు నాకు అస్తిత్వాన్ని కలిగున్నావు.
-పార్డన్…
పూర్తిగా »