ఒళ్లో పలక పెట్టుకుని మెడ బాగా ముందుకు వంచి మొదటిసారి అ ఆ లు దిద్దడం గుర్తుందా? పోనీ- కూర్చోడానికే బెంచీల్లేని పల్లెటూరి బడినుండి, రాసుకోడానిక్కూడా డెస్కులున్న హైస్కూల్లో చేరిన రోజు? ఆ రాత బల్ల మీద ఫస్టు ఫస్టు తెలుగు సీడబల్యూ పుస్తకంపై పేర్రాసుకుని శ్రీరామ రాసుకుని పెద్దోళ్ళమయ్యామని ఫోజివ్వడం?
ఏదెట్లా ఉన్నా పుస్తకాన్నట్లా నేలమీద పడేసి మోకాళ్ళు వెనక్కి మడిచి కూచుని రాసుకోవడమే బాగుంటుంది కాస్త పెద్దయ్యే వరకు. పొడుగు చేతుల కుర్చీలో అడ్డంగా పెద్ద చెక్క అట్ట పెట్టుకుని దానిపైన సకల పుస్తకసామాగ్రీ వేసుకుని రుబ్బడం, మధ్యలో మంచినీళ్ళకి లేవాలంటే ఆ అట్టమీది ప్రపంచాన్ని ఎక్కడ దించాలో తెలీక నోర్మూసుకుని మళ్ళీ చదూకోడమూ కాలేజ్ రోజుల్లో బాగా అలవాటైన పద్దతి.
రాయడమూ, చదవడమూ, ఆడటమూ, పాడటమూ అన్నీ ఎలక్ట్రానిక్ అయిపోయిన తర్వాత కంప్యూటర్ టేబులే సర్వరోగ నివారిణి. కాకుంటే కాళ్ళ దగ్గర ప్రింటరో, హార్డ్ డిస్కో, సోడాలో గోలీకాయలా.. వెతికి పెట్టిన చార్జింగ్ తీగ కాలికడ్డం పడటమో, అద్సరే ఇంతలా టైపింగ్ కి అలవాటుపడి స్పెల్లింగులూ, ఒత్తులూ, పొల్లులూ చేత్తో రాసేటప్పుడు అనుమానంతో ఆగి చూసే వాళ్ళెంతమంది మనలో?!
ఇదంతా కాదు గానీ, కాస్త రొమాంటిగ్గా, మరికాస్త సినిమాటిగ్గా మనకంటూ విడిగా ఒక రైటింగ్ డెస్క్ ఉంటే ఆ కులాసానే వేరు. చదూతూ పేజీ మడతపెట్టిన నవల్లు, ఒక డిక్షనరీ, మరో కొన్ని రిఫరెన్సు బుక్స్, వీటి అడుగునో లేక తాళమేసిన సొరుగులోనో ఓ డైరీ, ఒకటి రాయని, మరొకటి కాస్త విదిలిస్తే గానీ రాసే పెన్ను. సగం తాగి పక్కన పెట్టి పుస్తకంలో లీనమైపొతే ఎదురుచూస్తున్న ఓ టీ కప్పు. ఇంకా.. నడుమొంచి నిలబడ్డ ఒక రీడింగ్ లైట్, ఆ పక్కనే ఇష్టమైన కొటేషన్ ప్రేమ్. ఇంకా?
ఇంతకీ మీ రాత బల్ల ఎలా ఉంటుంది?
చాలా బావుంది స్వాతీ, నా రైటింగ్ బల్ల భలే ఉంటుందబ్బా, నా కాళ్ళకి ఏమీ అడ్డం ఉండవు. బల్ల పైన గోలీల డబ్బా, ప్రక్కనే బిల్డింగ్ బ్లాక్స్ ఉంటాయి. ప్రక్కన ఒక చిన్న గాజు గిన్నెలో కా్యరంబోర్డు కాయలు ఉంటాయి. పిల్లలొచ్చారనుకో…. బిజీగా ఉంటే బ్లాక్ లు ఇస్తా లేకపోతే నేను వాళ్లతో కలిసి గోలీలో లేక కాయిన్సో బయటికి తీస్తా… అన్నట్లు తల ఎత్తితే సరస్వతీ దేవి ఇంకొంచెం పైకి చూస్తే ఆవు దూడలు ఉంటాయి. ఎన్నాళ్ళ బట్టో నా రైటింగ్ టేబుల్ ని వర్ణించాలనే నా ఆశ ఇలా తీర్చినందుకు నీకు ధన్యవాదాలు
భలే వ్రాశారు స్వాతి. ఎప్పుడో ఒకప్పుడు చేత్తో తెలుగు వ్రాయాల్సి వచ్చినప్పుడు కాస్త ఆగి తప్పు లేకుండా వ్రాశామా లేదా అని చూసుకునే వాళ్ళు ఎంతమంది మనలో? తప్పు వ్రాసినా ఫరవాలేదులే అనుకునేవాళ్లు కూడా చాలా మందే ఉన్నారు. సరుకులు లిస్టు వ్రాసేటప్పుడో , ఇస్త్రీ బట్టల పద్దు వ్రాసేటప్పుడో తప్పు వ్రాస్తే మాత్రం ఇక్కడ నష్టమేముందిలే అనే ఓ నిర్లక్ష్య ధోరణి.
ఏదేమైనా ఈ నెల సంపాదకీయం హాయిగా ఉంది.
నా రైటింగ్ టేబుల్ మీద ఎప్పుడైనా వ్రాసుకునేటప్పుడు చిన్న ఇత్తడి బిందెలో నీళ్ళు పెట్టి అందులో మూడు నాలుగు డైసీ పువ్వులు పెట్టుకోవడం నాకిష్టం.
నా రైటింగ్ టేబిల్ డైనింగ్ టేబిలే.
నాకు రాత బల్ల లేదోచ్…. లత గారు చెప్పిన ‘ మాతృ క్రోడం ‘ [ తెలుగు వారూ మహారాష్ట్రులూ ఇంట్లో ఉన్నంతసేపూ పాకులాడే తల్లి ఒడి - మంచం ] మీదే పనీ విశ్రాంతీ కలగలిసిపోతాయి.
భలే భలే మైథిలి గారు..:-)
స్వాతి గారూ, బావుందండి. రాత బల్ల టాపిక్!
bagundhi