కవిత్వం

భ్రష్టయోగి

-
22-ఫిబ్రవరి-2013

తిరిగి దొరకడానిక్కాక వెతికించుకోవడానికే
తప్పిపోయిన ఒక పద్యంకోసం
రోజులతరబడీ, రాత్రులవెంబడీ
ఆకలీ ఆహారమూ తనకు తనే అయి
రాసుకున్నాడేవో కొన్ని సౌందర్యోన్మత్త గీతాల్ని…

కిటికీ అంచులు ఏటవాలు నీడల్ని ఇంటిగోడలపైకి జారవిడుస్తూ
ఏకాంతంలో బద్ధకంగా చల్లుకున్న దిగులు గింజల చుట్టూ
బూడిదరంగు పావురాలు రెక్కలు ముడుస్తూ తెరుస్తూ మసలినప్పుడు
పాదాక్రాంతమయ్యాడు ఆ మచ్చికైన హేమంతపు సాయంత్రాలకి…

పగడపు గోరింట పాదాలు ఇసుకలో గీసిన ఇంద్రధనస్సుని
తాడుపైన గారడీలాంటి చూపులతో కౌగిలించబోయి
అగ్గిపుల్లని చూసి అణువణువూ జలదరించిన అగ్ని పర్వతంలా
చర్రున వెనుతిరిగాడు అక్కడొక మల్లెల మంటను రాజేస్తూ…

జీవన్మరణాలు చెరిసగాలైన ఒకానొక లిప్తలో
నిద్రకు అలసటనీ, నిజాలకు ఆశల్నీ ధారపోసి
చిట్టచివరి పడవకు తెరచాపనెత్తుతున్నప్పటి ఒడ్డులా
ఒంటరిగా,
ఒక్కడుగా,
ఉండుండీ ఉప్పెనగా,
బావురుమన్నాడేవో గాజుపూల పగుళ్లని గుండెలోపలికి అదుముకుంటూ…