సంచిక: జనవరి 2013

“నేను నిప్పును – నేను నీరును
లక్షలాది సైనికుల్లో నేనొక సైనికుణ్ణి “
సైనికుణ్ణి నేనే
యుద్ధాన్నీ నేనే
యద్ధభూమినీ నేనే
త్యాగం నా జవసత్వం
పోరాడ్డం నా జీవగుణం
అడవిపోదల్లోండి బీడుబడ్డ దేహంగుండా
దాహానికొచ్చే సింహంలా
నేను ఎర్రగా ఉదయించాను
ఎర్రగానే అస్తమించాను
మూడుతరాల గోసను మూటగట్టుకుని
నన్ను నేను దగ్ధం చేసుకున్నాను
ఉధ్యమిస్తోన్న దేహాల్లో
ఉడుకు నెత్తురై ప్రవహిస్తున్నాను
అలరారే అమాయకపు నవ్వుల్లో
నేడు మేఘగర్జనలు వింటున్నాను
మెరుపు తీగల్ని కంటున్నాను
నా మేరుపర్వతంపై పడి మేస్తోన్న…
పూర్తిగా »

 ష్… అతడొచ్చాడు..
నిశ్శబ్దం హెచ్చరించింది..
క్లిక్ క్లిక్… తలుపు తాళం పలికింది
అడుగుల చప్పుడుతో పాటు, బరువు ఊపిరి మోసుకొచ్చిన శబ్దం
నిశ్శబ్దాన్ని కలిపేసుకుంది 

పయనమెక్కడికో తెలుసన్న పాదం
ఆశల్ని పాడే హృదయం
ఆకాశంలో వున్న కలలూ
నేలమీద నిజాలు చేయాలన్న మొండితనం
ఆస్తులుగా మోసుకొచ్చాడు. 

స్వప్నాల పచ్చిక మీద
జివితేచ్చని సృష్టిస్తూ సాగుతున్న
నిశ్శబ్ద చిత్రకారుడు

నేస్తులుగా మలుచుకున్న వాళ్ళలో తన కలల్ని తురిమాడు
అంతా శుభమస్తే అయితే సమస్యేంటి
కాలానికీ కలతలకీ కన్నీళ్ళకీ కొదవేంటీ…
అన్నిటికీ ఆ నాలుగు గోడలూ మౌన సాక్షులు

కలత…
పూర్తిగా »

ఉరి తీయాలి ‘లంజా’కొడుకుల్ని…

ఏం పాపం?

వాళ్ళ అమ్మలేం చేశారని?

2

విలువలకు వలువలూడ్చి

టచ్ స్క్రీన్లపై,

ల్యాప్ టాప్లపై..

సన్నిలి’యోన్లు’ హెచ్.డి. వ్యూలో

నిరంతరం దర్శనమిస్తూంటే…

3

నిర్లజ్జగా ఆ నగ్నదేవతల్ని

నెత్తిన పెట్టుకొని పూజిస్తూన్న

జాతి దౌర్భాగ్యమిది!

నరనరాల్లోకీ ఈ విషాన్ని నింపుకొని

నెత్తికెక్కిన ఆ మత్తులో

క్రమం తప్పిన కౌమార్యపు క్రూరత్వమిది!!

4

న్యూటౌన్లోని మరతుపాకైనా..

న్యూఢిల్లీలోని మర్మాయవమైనా…

‘వివేకం’ కోల్పోతే జరిగేది నరమేధమే!

5

నీకూ.. నాకూ.. వాడికీ.. మధ్యా ఉన్నది నైతిక దూరమే!!

1.
ఒక రైలు పట్టా మీదే
చక చకా నడిచేస్తోంది
పాలపిట్ట.

2.
వస్తూ పోతూ
అలలు
నిశ్చలంగా బండ

3.
రాళ్ళు లేని
సెలయేటికి
హొయలేవీ?

4.
మంచు, సెలయేరు
స్వచ్ఛతని
హెచ్చవేసుకుంటూ..

5.
లోపలా బయటా
వెలిగిపోతూ
నదిలో దీపం

6.
గాలికి రాలిన
గన్నేరు పువ్వు.
గడ్డికి పూసింది.

7.
పూవులా వికసించింది
పూలని చూసిన
ఆమె ముఖం

8.
ఎన్ని వక్ర రేఖలో!
రెండు చుక్కల్ని
…
పూర్తిగా »

దుప్పటి చిరుగులగుండా తప్పిపోయిన చుక్కల్ని లెక్కిస్తూనో
చిక్కటి చీకటి చిమ్మిన వాసనల్ని నాసికమీదుగా తెలివికి పట్టిస్తూనో
ఓ కలను కళ్ళకద్దుకోవాలి
ఈ రోజైనా..

పసివాడి ఏడుపుని ఎప్పట్లాగే బహిష్కరించి
మనిద్దరం ఏకాంతంగా నగ్న నాగులమై సంగమిస్తున్నపుడు
శాశ్వతంగా ఆగిన ఓ చిరుశ్వాస,
ఆ ఙ్నాపకాలని సృజించే నీ స్పర్శనుండి యుగాలుగా
నేను అస్పృశ్యమై పారిపోతుండగా
పాలకడలిలో దాహం తీర్చుకుంటూ వాడు, మనవాడే,
ఎందుకొచ్చావని ప్రశ్నిస్తూ..

నరకంలో నా తండ్రి,
కంటి శుక్లాలకు చూపుని చిదిమేసి
పచ్చని పొలాలమ్మి పిచ్చుకలగుంపును చెదరగొట్టిన
నా మీద యముడికి పితూరీలు చెప్తూ..
…
పూర్తిగా »

జీవితమొక వ్యసనం

అల్లుతుంటాం సాలెగూళ్ళు
గతితప్పిన కీటకాలకోసం

సాగదీస్తుంటాం
మెట్టజలగలా
క్రియా నిష్ఫలతని

ఎవడొప్పుకుంటాడు
బతికుండగానే
బలిచ్చేందుకు
స్వంత అస్థికల్ని

జీవితమొక వ్యసనం

చాలాకాలం నిలిచాను
ఊపిరి ఉగ్గబట్టుకొని

త్వరపెడుతున్న అడుగుల చప్పుడు
వెనుక ఎండుటాకుల
నడుమిరిగిన శబ్దాలు

పితృవనాల మీదుగా
గూటికి మళ్ళుతున్న
పరవశాల కిలకిలల
చిలకల దండు

జీవితమొక వ్యసనం

అరికాలులో పల్లేరుగాయ మూలుగు
ముసలి అశ్రువు పగిలిన ధ్వని

చెరువులో చేపపిల్ల
అలజడికి పగిలిన
వేయి వెన్నెల ముక్కలు

చాలా కాలం నడిచాను
శిధిలమైన సమయం
కనుమలగుండా…
పూర్తిగా »